Damska koszula, zanim weszła w skład bielizny osobistej, była po prostu górną częścią stroju kobiecego, widoczną, chociaż po części przesłanianą innymi elementami garderoby. Kiedy przyszła moda na odzienie wierzchnie znacznie bardziej zabudowane, koszula stawała się coraz to mniej dostrzegalna, w ostateczności na wskroś ukryta pod suknią lub ewentualnie bluzką. Jednak noszono ją nadal ze względu na asekurację przed chłodem i dla komfortu, albowiem najczęściej była uszyta z tkaniny delikatniejszej aniżeli suknia wierzchnia, niejednokrotnie sztywna i szorstka. W ten sposób koszula stała się detalem damskiej bielizny osobistej.

Dla komfortów szyto koszule o coraz prostszym kroju oraz pokaźniejszym dekolcie. Pomimo, iż koszula była na zewnątrz niewidoczna, nieodmiennie inkrustowano ją haftami oraz koronkami - przetestuj https://hurtownia-lorena.pl. W okresie międzywojennym były to już koszulki na ramiączkach, ozdabiane koronkowymi wstawkami. Rozciągłość koszuli dobrana była do długości sukni odpowiadającej aktualnej modzie, inaczej stawała się generalnie coraz krótsza. W latach trzydziestych XX wieku zaczęto szyć koszule z dzianin i tanin z włókien syntetycznych, początkowo nylonu, w następnej kolejności syntetycznego jedwabiu oraz tzw. szermezy.